Roos en haar gewelddadige partner
‘’Ik was al vaker door mijn partner geschopt en geslagen, ik dacht dat onze zoon (7) er niets van mee kreeg. Later bleek dat hij het wel degelijk gezien had, hij durfde er niet over te praten.’’
Huiselijk geweld komt ook in Heusden voor. Maatschappelijk werkers van Bijeen Heusden zetten zich in om het geweld te stoppen en naar oplossingen te zoeken. Soms kunnen stellen alsnog voor veiligheid zorgen in hun relatie, soms is dat niet haalbaar. Prioriteit van de hulpverlening is altijd de kinderen veilig stellen. Maar of een relatie gered kan worden? Dat is vaak een zoektocht. Zoals bij dit verhaal.
Roos* vertelt: “Iedereen om me heen zei tegen me dat ik bij hem weg moest gaan. Mijn moeder, mijn zussen en zelfs mijn stiefvader! Ik was al vrienden verloren, omdat ik ze verteld had over het geweld. Maar zij konden niet begrijpen dat ik toch bij hem bleef. Ze konden het niet meer aan zien en lieten me eigenlijk in de steek. Ze zeiden ‘als je bij hem wilt blijven, dan kies je daar zelf voor en dan zoek je het ook maar zelf uit.
Maar ik kon niet bij hem weg gaan. Ik wilde hem niet in de steek laten. Iedereen had hem al in de steek gelaten. Ik wilde hem helpen. Ik dacht dat we er samen wel uit zouden komen. Ik merkte wel dat hij gewelddadig werd als hij drugs gebruikt had. Ik dacht dat ik hem van de drugs af kon helpen en dat het dan wel goed zou komen. Uiteindelijk bleek dat ik hem niet kon helpen, hij wilde niet geholpen worden. Toen de leraar van mijn zoon begon te merken dat hij thuis problemen had, werd ik helemaal wanhopig. In een gesprek op school heb ik uiteindelijk verteld dat ik geslagen werd. Ik wilde mijn kind niet kwijt, maar wilde ook mijn vriend niet in de steek laten. Zo ben ik in contact gekomen met de wijkagent en daarna met de maatschappelijk werker van Bijeen Heusden. Na mijn gesprekken zag ik in dat ik mijn vriend los moest laten. Ik leerde dat er patronen waren in onze relatie, die niet gezond waren. Ik durfde niets tegen hem te zeggen, om maar ruzie te voorkomen. Ik ging daarbij ver over mijn eigen grenzen. Het ergste was dat ik doorkreeg dat ik hem helemaal niet hielp met mijn gedrag. We zaten vast in een negatieve spiraal van ruzie, goedmaak-seks en stilzwijgen.
Het was geen gezonde relatie, maar iemand moest mij eerst deze spiegel voorhouden voordat ik dat in de gaten had. Wat ik zag in de spiegel? Ik zag een vrouw, op zoek naar liefde. Maar op de verkeerde plek. Ik kon eigenlijk het verdriet niet aan om hem los te moeten laten, ik hield zoveel van hem. Maar toen ik zag dat het voor hem ook beter was, kon ik de sterkste zijn en hem loslaten. We haalden gewoon de verkeerde dingen in elkaar naar boven, dat weet ik nu. Sommige mensen kunnen nog best hun relatie redden, dat geloof ik echt. Ook als er geweld geweest is. Maar mijn man was zo verslaafd aan de drugs en onze relatie was inmiddels zo vergiftigd, dat kon niet meer goedkomen. Zelfs als hij wel open had gestaan voor therapie. Niet veel later merkte ik dat ik was gesloopt. Uitgeput van angst en vermoeidheid. Ik moest eerst tijd voor mezelf maken zodat ik mentaal kon herstellen.’’
Als kinderen getuige zijn van geweld, zijn dat ingrijpende levenservaringen. Ze kunnen zich onveilig voelen en dat grijpt in op hun algehele gevoel van veiligheid. Het is zelfs bewezen dat de hersenstructuur veranderd, omdat ze al vroeg in hun leven veel angst ervaren. Zij zullen in nieuwe situaties eerder stress en angst ervaren dan kinderen die geen getuige zijn geweest van geweld. Ouders onderschatten vaak het effect van het geweld op hun kinderen. Ze denken vaak dat ze het niet gehoord of gezien hebben. Maar kleine potjes hebben grote oren! En als mama angstig en in paniek is, dan zijn de kinderen dat ook.
*Vanwege privacy-redenen zijn de namen in dit artikel gefingeerd. We hebben toestemming om dit verhaal te delen.
Herkenbaar verhaal?
Mocht je iemand herkennen in dit verhaal? Zoek dan professionele hulp bij Bijeen Heusden. Heb je direct hulp nodig? Bel dan met 112!