Een nieuw hoofdstuk dankzij Bijeen Heusden

Vera heeft in haar leven al wat meegemaakt. Een van haar kleinkinderen stierf aan wiegendood, ze kreeg ze een pittige beroerte, ze had geen goed huwelijk en besloot te scheiden. Op een plek, ver weg van waar ze woonde, kon ze opnieuw beginnen: in Drunen. Dankzij lieve dorpsbewoners, haar vrijwilligerswerk en de hulp van een maatschappelijk werker van Bijeen heeft ze haar leven weer op de rit.

“Anderen helpen, geen betekenis aan mijn leven”
Vera: “Ik heb veel mensen verloren. Ik zorgde voor iedereen, maar heb nooit geleerd hoe ik zelf fit moest blijven. Mijn vertrouwen had een deuk gekregen. Toch stelde ik me wel open nieuwe mensen te leren kennen. In Drunen heb ik mezelf teruggevonden. Vanaf het moment dat hier kwam wonen, kwamen er mooie dingen en lieve mensen op mijn pad, als in een sprookje.” Ze deed een EHBO-cursus en werd vrijwilliger bij het Rode Kruis. Vera: “Sinds mijn beroerte heb ik een uitkering. Ik ben dolblij dat iets terug kan doen voor de maatschappij. Anderen helpen geeft ook betekenis aan mijn leven.”

Opwaartse spiraal
De scheiding gaf Vera onzekerheid en angst, maar leerde haar ook nieuwe uitdagingen aan te gaan, en rust te nemen. De hulpverlening moedigde haar daartoe aan. Vera: “Ik zit in een opwaartse spiraal, van positieve ontdekkingen over het leven en mezelf.” Een medewerker van het medisch team van de huisartsenpraktijk adviseerde echter extra, maatschappelijke hulp van Bijeen Heusden. Zo kwam Vera in contact met een maatschappelijk werker van Bijeen. Vera: “Eerst was ik sceptisch en voelde ik weerstand. Waarom had ik maatschappelijk werk nodig? Ik heb alles op de rit, ben niet de weg kwijt en ook niet depressief. Sterker nog, ik kijk niet om, ben positief en ondernemend. Ik zag het niet zitten om binnenste buiten gekeerd te worden, om vervolgens te horen wat ik wel en niet ‘moet’ doen. Want dat is toch wat het maatschappelijk werk doet?”

Beschermengel
Die mening heeft Vera bij moeten stellen. “Met mijn maatschappelijk werkster kan je écht praten, diepgaande gesprekken voeren. Eindelijk iemand die naar me luistert en begrijpt wat ik zeg.” De maatschappelijk werkster laat op subtiele wijze zien waar Vera’s kracht ligt en leert haar ook dat ze geen robot is, maar ook mens. Vera: “Ze heeft me doen inzien dat ik altijd alleen aan de ander hoef te denken en niet altijd mijn verstand op nul moet zetten en doorgaan. Ik heb een lichamelijke beperking, daar moet ik me soms bij neer leggen – hoe moeilijk ik het ook vind.” De maatschappelijk werkster heeft een belangrijke plaats in haar leven gekregen. Vera: “Fijn om te weten dat er iemand op afstand over mijn schouders meekijkt, als een beschermengel. Zonder te oordelen. Die mij op tijd laat inzien een time-out te nemen, zodat ik mezelf niet voorbij loop en in de kreukels kom te liggen.”